Afscheid

Do not attack me with a watch. A watch is always too fast or too slow.

Veel waarheid daarin, de vraag is alleen wat de waarheid is voor jullie en voor mij. Gaat tijd te snel of te traag of betekent het voor iedereen iets anders?

De waarheid voor mij … eigenlijk weet ik het zelf niet. Tijd gaat te snel omdat het lijkt dat er nog zoveel moet gebeuren en de dag van het vertrek snel dichterbij komt. Langs de andere kant gaat tijd te traag, want ik wil zo graag vertrekken en al die voorbereidende rompslomp achter mij liggen hebben. Eindelijk na al die maanden er effectief aan beginnen …

Alhoewel … mijn drang om te vertrekken zal ook wel iets te zien hebben met de naderende afscheiden die moeten genomen worden. Vorig weekend al twee keer afscheid moeten nemen, dit weekend nog eens twee, dan het laatste weekend nog eens. En dan hebben we het zelfs nog niet over de maandag zelf, afscheid van ouders en ja … zelfs van zusje.

Niet dat ik verwacht had dat het een groot happy feest zou worden, maar eigenlijk had ik ook niet het idee dat het zo zou worden. Ik was er nogal nuchter in gezien de telefoon, internet en dergelijke contact opnemen echt wel heel eenvoudig maken. Maar toch … nu besef ik pas hoeveel levens ik “beïnvloed”. Niet allemaal op een of andere grote onmisbare wijze, maar zelfs een kleine, stilzwijgende aanwezigheid. Een vaststelling die vrij onverwacht kwam en waar ik eigenlijk nooit bij stilgestaan heb. Je moet daar eens over nadenken voor jezelf, je komt tot verrassende vaststellingen.

Ik ga niet ontkennen dat het een goed gevoel geeft, want dat doet het wel, maar tegelijkertijd hoop ik ook dat diegenen die datzelfde voor mij betekenen dat ook weten en beseffen. Dat ik hen dat voldoende duidelijk maak, misschien moet ik daar wel eens wat meer aandacht aan besteden.

So many lives touched, friendships formed and reformed and all good things
done.