Bezinning

Hey.

Na al het leuke, grappige en avontuurlijke van al mijn belevenissen lijkt het vandaag wel een dag van bezinning te zijn. Dat kan ook geen kwaad. Integendeel, soms hebben we dat wel eens nodig.

Als ik deze morgen uit de douche kwam en wou gaan eten was Mani aan de telefoon. Dat is al erg ongewoon, want als ze al belt (in het Indisch) is het 's avonds en niet 's morgens om 7u. Toen ze aflegde en naast mij kwam zitten zag ik de tranen in haar ogen. Ze heeft gisteren het nieuws gekregen dat een 26-jarige meisje uit haar dichte familie een hartaanval gehad heeft. Het meisje in kwestie woont en werkt in Australie. Haar vader is deze morgen van Nieuw-Zeeland naar Australie gevlogen. Het meisje ligt aan machines en heeft geen kans om er bovenop te komen. De vader is naar Australie gevlogen om de machines te gaan afzetten.

Het meisje is 3 weken ouder dan Mani haar zoon en ze speelden vroeger steeds met elkaar. Ze kwam ook regelmatig logeren. Mani had het er duidelijk moeilijk mee. "It's not fair, she is so young ... that's life" zei ze, maar je kon zien dat het pijn deed. Als start van de dag kan zoiets wel tellen.

Als ik het soms allemaal hoor is Mani een heel bewonderingswaardige vrouw. Ze is altijd heel vrolijk en in de weer, maar een gemakkelijk leven heeft ze niet gehad. In haar jeugd zat Nieuw-Zeeland nog in de fase waar kleurlingen eerder uitzondering waren en uitgescholden werden; als Indische was ook zij daar het slachtoffer van. Tijdens haar jeugd is ze ook in de zee in een draaikolk terechtgekomen. Ze was samen met 3 vriendinnen in het water op dat moment. Twee ervan zijn toen verdronken. Verder ben ik ook nog te weten gekomen dat ze al twee heel jonge kleinkinderen verloren heeft (rond de 4 jaar), ze een stent heeft en Bob (haar man) een jaar lang verlamd is geweest aan de linkerzijde van zijn lichaam door een hartinfarct en zij voor hem heeft moeten zorgen.

Verder is het thema in de lessen van deze week "Body & mind" en hebben we het al gehad over geloof in een religie, leven na de dood, de ziel ... De discussies in de les zijn erg interessant en doen je ook eens stilstaan bij je eigen standpunt over die onderwerpen. Samen met dat van deze morgen heeft het al voor een hele stroom aan gedachten gezorgd vandaag. Niet dat ik er neerslachtig van wordt ofzo, maar ik besef nu toch wel dingen waar ik daarvoor nooit bij stilgestaan heb.

Het is verwonderlijk dat iemand zoals Mani, die dat allemaal meegemaakt heeft, nog 5 studenten in huis haalt, ervoor zorgt en steeds goed gezind is. Misschien heeft het ook wel iets te zien met religie. Elke morgen riekt de hal boven naar wierrook en ik heb mij altijd afgevraagd waar dat vandaan kwam tot ik enkele morgenden geleden het antwoord zag. In de gang is 1 deur waarvan ik niet wist wat het was en waar een Indisch symbool ophangt. Ik was op weg naar de douche en de deur stond open, Mani stond ervoor met haar handen voor haar lichaam zoals we zouden bidden en een gele doek op haar hoofd. Uit de kast kwam wierrook. Ik heb haar niet gestoord, maar heb wel gezien dat in de kast lichtjes hangen en afbeeldingen van heiligen. Het is dus een soort mini-gebedsplaats waar ze elke morgen haar ding doet. Misschien zijn het wel dat soort dingen die haar helpen bij die positieve kijk op de dingen.

Wat het ook mag zijn, ik heb in dat huis al veel geleerd en ik voel ook dat het dingen zijn die mijn kijk op bepaalde zaken verbreeden. Ze leren mij dingen begrijpen. Hoe andere culturen omgaan met een huwelijk of met de dood, maar ook wat Mani's vizie is over die dingen. We hebben er al interessante babbels over gehad. Ook dat is een deel van mijn ervaring hier en dat is niet iets dat je uit een boek kan leren.