Rebelse vrouwen en mannen

Kia Ora!

Het vrouwelijke lezerspubliek is hier duidelijk uit zijn sloffen geschoten :-) Ik moet zeggen dat ik hier met een hele grote glimlach de comments zitten lezen heb. Toch wel leuk om zo een beetje ophef te veroorzaken. Maar zoals Vicky zei, als een simpele blog (met nog maar 3 voorbeelden van dingen die er gezegd zijn, je moest eens weten ...) al zoiets veroorzaakt moet je je eens inbeelden wat dat in een 100-koppig publiek doet en 6 strijdlustige debattanten (is dat een woord?). Heel veel fun en zo eens de domme macho uithangen was wel leuk :-) En blijkbaar waren we er nog goed in ook. De ervaringen met mijn Belgische meisjes en geemancipeerde mama hielpen uiteraard wel om mij voor te bereiden op wat er zou volgen en een voorbereide macho is er 2 waard :-) Nooit gedacht dat ik mezelf nog voor macho zou verslijten ... over nieuwe ervaringen gesproken, maar geen reden tot paniek het was een tijdelijke vlaag van machoisme die al even plotseling verdwenen is.

Op naar het weekend dan maar. Weer een heel leuk weekend achter de rug. Door bepaalde uitstappen en budgetteringen doen we het nu allemaal wat rustiger aan. Vrijdag zijn we na de les naar Mission Bay gegaan. Niet om te gaan sporten, maar wel om ons daar op het strand in de zon te installeren en ik moet zeggen dat dat een schitterend idee was. Daar hebben we dan ook direct een plan voor zaterdag in elkaar gestoken terwijl er ook nog een discussie gaande was of de volgende stelling juist is: "Alle levende dieren met 4 poten kunnen zwemmen". Voorlopig blijkt dit juist te zijn, al was de kangoeroe eerst een bron om de stelling onjuist te verklaren. Deze foto's bewijzen echter het tegendeel. Mochten jullie nog aan een ander dier denken moet je het vooral laten weten!

Zaterdag: op naar het Auckland Museum. Een heel groot museum in het midden van een groot park. In principe is de inkom gratis, maar een donnatie van 5 dollar (= 2.5 euro) wordt geapprecieerd en dat hebben we dan ook wel gedaan. Het gebouw bestaat uit 3 verdiepingen.

• Beneden heb je een hele verzameling aan Maori voorwerpen, kunstobjecten en dagelijkse gebruiksvoorwerpen. Enkele grote boten (waarvan eentje van 25m lang), een levensgroot beeld van een bekende olifant en dan het speelgoed waarmee de kinderen vroeger speelden. Verder ook nog andere kunstvoorwerpen uit het Classicisme, Post-modernisme ...
• Op level 2 loopt dan een tentoonstelling over vulkanen. Dit is echt iets Nieuw-Zeelands vermits NZ heel vulkanisch gebied is. Je kon ook plaatsnemen in een huiskamer met uitzicht op een baai. In die baai zie je vervolgens een vulkaan exploderen, de huiskamer wordt door elkaar geschud en je krijgt ook een beeld hoe de omgeving er na de uitbarsting uitziet. In het hele museum werd kost noch moeite gespaard en dat is wel leuk uiteraard. Naast de vulkanen was er nog een deel over de onderwaterwereld, kiwi's, skeletten van dino's en een heel stuk over insecten. Je kon hier bekijken welke kakkerlakken, sprinkhanen, vlinders, spinnen en andere kevers in de wereld leven en ook welke specifiek in NZ voorkomen. Dat laatste bleek nog goed mee te vallen :-) Als klap op de vuurpijl stonden er ook nog een heel deel opgezette dieren, gaande van een meeuw over een ijsbeer tot een wildebeest.
• Level 3 ging dan tenslotte over WW I en II. Er is daar ook zo een herdenkingsmuur. Best indrukwekkend, al moet ik toegeven dat mijn fascinatie voor de wereldoorlogen nooit groot geweest is en al helemaal niet groter geworden is nu. Er was ook wel een deel van de verdieping ingericht als oud-Auckland. Je wandelde dus op de straat tussen de oude huizen; dit was dan wel weer leuk en interessant om te doen.

We zijn hebben er 6-tal uur gespendeerd en we hebben ons op geen enkel moment verveeld. Het was heel leuk om te doen en ook heel interessant. Het is een museum waar ze hier (terecht!) trots op zijn.

Tim is dan met mij meer naar huis gegaan want Mani had hem uitgenodigd om te blijven eten en slapen want "the poor sweetie" moet anders zover naar huis en het is goed om eens wat afwisseling te hebben, dixit Mani. De volgende sleep over was dus een feit. Gemakkelijk ook wel want na een lange nachtelijke zoektocht hadden we besloten om zondag naar Rainbow's End te gaan. Dit pretpark ligt zowat op een 30 minuten van mijn huis, maar op een kleine 2u van Tim zijn huis.

Zondag dus een leuke dag gehad aan het einde van de regenboog, al moet ik er wel even bijvermelden dat dit absoluut niet te vergelijken is met wat wij gewoon zijn op pretparkgebied in Europa. Dit is het grootste pretpark van NZ en is nog niet eens half zo groot als Walibi bij ons. Er was trouwens zo weinig volk dat we alle attracties minimum twee keer gedaan hebben, sommige zelfs 6 keer. We hebben ons in ieder geval geamuseerd :-)

Dit weekend was het ook zoiets als vuurwerkweekend. Het was hier gisteren "Guy Folks Night" (geen idee of dat juist geschreven is). De persoon in kwestie heeft vroeger het parlement proberen op te blazen. Dat was het eerste teken van verzet en dat vieren ze hier dus door een heel weekend lang vuurwerk de lucht in te schieten. Vanaf de moment dat het donker genoeg is (zo rond 8 - 9u) heb je de volgende 2u een vuurwerkspektakel. Wij hebben vanuit het huis zicht over een heel groot deel van Auckland en krijgen dus werkelijk een gigantische vuurwerkshow te zien. Gisteren was er zelfs zoveel vuurwerk dat we in huis alle ramen moeten sluiten hebben tegen de buskruitgeur. Ik heb nog nooit zoveel vuurwerk tegelijk gezien, maar het was in ieder geval wel de moeite :-) Een leuk extraatje dit weekend.

Vandaag, maandag is er normaal geen vaste activiteit gepland ware het niet dat de cinema hier deze maandag een speciale actie doet: "The Canned Food Festival". Dit betekent zoveel als kom naar de film en in plaats van met geld te betalen betaal je met 1 of meerdere blikken eten. Deze blikken gaan dan naar het Leger des Heils en aanverwanten. Een origineel en mooi initiatief dat ze bij ons ook wel eens zouden mogen doen. Zoiets moet je ons uiteraard geen 2 keer zeggen ... Nieuw-Zeelanders zijn trouwens erg te vinden voor van die goede doelen dingen, elke week vinden er zo wel van die dingen plaats. Alle overschotten van de supermarkten enzo gaan trouwens ook naar van die goede doelen. Hun hart zit hier op de juiste plaats.

Bij deze verlaat ik jullie weer. We zijn van plan om de laatste artikels voor ons magazine vandaag en morgen af te werken en om die reden wordt er van de chief-editors verwacht dat ze vandaag taken verdelen en druk zetten op de mensen die nog iets af moeten maken. Ik krijg met Milena dus de eer de les vandaag te openen; dit vereist uiteraard een kort overleg en daar ga ik nu eens aan gaan werken :-) Cya!