Dag 1-3

Kia Ora!

Vandaag eindelijk het eerste deel van het reisverslag! Moet je weten dat ik zelfs een soort dagboek bijgehouden heb zodat ik de dingen nog goed zou kunnen herinneren, zowel voor jullie, maar uiteraard ook voor mezelf. Ready? Here we go!

Maandag 18/12

Er was ons gezegd om ten laatste rond 7u30 aan EF te zijn, want tegen 8u zou alles ingeladen en in orde moeten zijn zodat we zorgeloos en zonder tijdsdruk aan onze trip konden beginnen. Op zich is dat natuurlijk al een mooi voornemen en zelfs een bewijs dat de dingen degelijk georganiseerd zijn. Moest die mooie theorie dan nog in praktijk omgezet worden was dat uiteraard nog mooier geweest. Onze bus, incl. trailer voor de bagage, was echter pas aan EF om 8u30. Alle studenten waren op tijd, maar de organisatoren zelf waren te laat ... Great. Nu, het was veel te vroeg in de morgen om ons over iets druk te maken, dus niet echt veel gemekkerd, maar gewoon braafjes alles zo snel mogelijk in orde gebracht. Ikke het beste plaatsje van de hele bus uitgezocht (eentje met haast onbeperkte beenruimte) en dat plaatsje heb ik, tot grote jaloezie van sommigen, ook de hele trip behouden.

De eerste dag bestond hoofdzakelijk uit in de bus zitten. We hadden een lange dag voor de boeg en een pijnlijk achterste als resultaat. We zijn immers rond 19u pas aangekomen in Wellington. We hebben hier en daar wel een stop ingelast, maar in het totaal ging het maar over 4 stops van alles samen een dik 1.5 uur. Niet echt veel te noemen dus.

Wellington is de hoofdstad van Nieuw-Zeeland, maar qua grootte is het nog niet half zo groot als Auckland. Wellington telt een 300.000 tal inwoners terwijl Auckland over het miljoen zit.

We hebben niet (te veel) geklaagd en ons in het hostel maar direct een kamer aangeslagen. Ik lag op de kamer met 3 Russen, een Zwitser (zijn vriendin is Belgisch en woont in Sint-Genesius Rode - de wereld kan soms erg klein zijn) en een Braziliaan. Samen met die laatste 2 onze inkopen gaan doen voor het diner en onszelf een lekkere pasta op tafel getoverd. Omdat we nog niet moe genoeg waren om te gaan slapen hebben Jorge (de Braziliaan), Gianna en ik daarna nog maar een nachtelijke wandeling door Wellington gaan maken. De hoofdstad is qua uitzicht een heel stuk mooier dan Auckland, en ook de sfeer die er hangt heeft meer iets van een dorp en niet van een grootstad. Een leuke stad om onze eerste avond door te brengen!

Dinsdag 19/12

Een vrije dag in Wellington. Na een ontbijt dat bestond uit 2 kaasbroodjes en wat verse aardbeien was het tijd voor "Te Papa", het grote stadsmuseum. Eens binnen werd het al gauw duidelijk dat dit een equivalent is van het Auckland Museum, met dat verschil dat het laatste beter is ingericht. Mijn metgezellen wouden er ook maar snel snel eens doorwandelen en ik moet zeggen dat dat de ervaring niet echt bevorderd heeft. Maar bon, al bij al toch leuk het eens gezien te hebben.

Het was een zonnige dag en dus ook de ideale gelegenheid om eens door de stad te wandelen, de sfeer in de winkelstraat eens te gaan opsnuiven. Wellington heeft een soort instant effect dat je een aangenaam en warm gevoel geeft. Dit is geheel in tegenstelling tot Auckland waar ik een week nodig gehad heb om hetzelfde gevoel te krijgen, maar dat heeft misschien ook aan de omstandigheden gelegen ...

In de namiddag had ik dan samen met enkele andere geinteresseerden een tour geboekt rond Wellington. De ideale manier om de hele stad te zien in de beperkte tijd die we hadden. De eerste stop was Mt Victoria. Vanop deze plaats heb je een 360 graden overzicht over Wellington. Door ht prachtige weer was het zicht ook onbeperkt en konden we zelfs al een glimps van het Zuidereiland opvangen in de verte. Vervolgens hebben we enkele LOTR-locaties bezocht (LOTR = Lord of The Rings). Welington is immers de stad waar Peter Jackson opgegroeid is, nog steeds woont, waar hij een heel deel van de film gefilmd en gemonteerd heeft en waar ook alle sterren verbleven tijdens de opnamens. De gids in kwestie had zelfs meegespeeld in de film (als een hobbit) en wist dus heel wat te vertellen. We hebben het huis van Peter Jackson gezien en ook de residentie waar Orlando Bloom verbleven heeft en dat sprak nogal tot de verbeelding van sommigen blijkbaar :-) Na LOTR was het dan de beurt aan een rit langs de verbazende kustlijn en een bezoek aan de Botanic Garden.

Na de uitstap weer braafjes naar ons hostel wedergekeerd om ons kooktalent nog eens boven te halen en vervolgens de lokale cinema onveilig te gaan maken. Op aanraden van enkelen zijn we naar The Holiday gaan zien. Romantische toestanden en gezien de meerderheid van de groep van het vrouwelijk geslacht was, was er niet echt veel keuze. Eerlijkheidshalve moet ik wel toegeven dat ik het wel een goede film vond, ookal omdat hij wel bijzonder grappig is op sommige momenten en het niet enkel plakkerij en dramatiek was. Zou het dan soms toch goed zijn om de meisjes een keuze te laten maken? :-)

Woensdag 20/12

Heel erg vroeg uit de veren, zijnde 5u30. Een uur later moesten we immers gepakt en gezakt klaarstaan om onze ferry naar het Zuidereiland te halen. Het inchecken zou om 7u beginnen en de ferry zou om 8u koers zetten naar Picton, waar we onze eerste stappen op het Zuidereiland zouden gaan zetten. Met een half uur vertraging (we begonnen er haast gewoon aan te worden) zijn we dan toch aan onze 3 uur durende overtocht begonnen. De eerste helft heb ik half in dromenland binnen gespendeerd, terwijl ik de tweede helft buiten staan uitwaaien heb met een uitzicht op de idyllische kustlijn.

Eens van de boot waren er al twee studenten op mysterieuze wijze verdwenen, maar die hebben we dan dankzij de wondere help van de technologie als nog kunnen terugvinden :-) Onze eerste kennismaking met het Zuidereiland was alweer een rit langs de kustlijn, maar dan wel dat soort ritten dat je nog nooit gedaan hebt en waarschijnlijk ook nooit meer gaat doen. Echt erg verbazend en je zit gewoon uit dat raampje te staren vol verbazing. Groene heuvels, blauw water, bossen, varens, veelkleurige bloemen, watervallen, noem het maar op we hebben het allemaal gezien tijdens de rit.

Rond 16u, de helft van de bus incl. mezelf stond op het punt te sterven van de honger, was het dan tijd voor een late lunch. Omdat we zo vroeg vertrokken hadden we ook vroeg ontbeten en als je dan tot 16u moet wachten om te lunchen ... niet zo een goed idee. Het stadje in kwestie noemde Nelson en ook daar was een Belgisch cafe te vinden, waar ik me te goed gedaan heb aan een heerlijke pizza op een terrasje tenmidden van een zonovergoten straat. Very nice!

Daarna doorgereden naar onze backpacker in Motueka. Het kleine huis zat vol een keer wij er waren. Klein, maar uiterst gezellig. Gezellig gedineerd, door gebrek aan zin om te koken het gehouden bij een salade met brie, frambozen en stokbrood, maar ook dat kan heerlijk smaken. Daarna dan nog wat gechilled, zoals ze dat hier zo mooi kunnen zeggen, in de tuin. Eerst zat ik op de grond en Gianna in de hangmat, maar nadat het donker werd en er zichtbaar een rat of iets in die aard begon rond de lopen in de buurt heb ik mij maar van dat gekriebel verwijderd en Gianna vervoegd in de hangmat. Voor enkele uurtjes was dat perfect te doen, maar op een bepaald moment hoorde ik een scheurend geluid. Ik kijk naar beneden en zie een klein scheurtje in de hangmat, dus ik: "should we get out?" en zij "no, no". Praten we gezellig verder en hoor je weer wat gescheur "Euhm ... it's getting bigger", Gianna kijkt en op hetzelfde moment zitten we beide met ons achterste weer op de grond. De hangmat had besloten het te begeven en doodleuk in twee te scheuren. Geen blijvende verwondingen aan overgehouden, maar het was wel een van die memorabele momenten van deze trip, die veel te veel mensen zich nog kunnen herinneren :-p

Voor zover de eerste drie dagen. Het is nu al een lang postje, dus de rest van de dagen zullen voor morgen en de komende postjes zijn :-) Groetjes!

Wat de foto's betreft. Ze staan dus online, maar de site heeft besloten net nu een soort time-out te organiseren, dus ik kan ze nog steeds niet aan jullie laten zien. Hopen we dan maar dat de time-out morgen voorbij is en ik eindelijk de foto's publiek kan maken :-)