Dag 9

Kia Ora!

Vandaag zoals ik al gezegd had het vervolg van mijn reisverslag. Ondertussen waren we alweer beland in Queenstown en staat er een adrenalinerush voor de deur.

Dinsdag 26/12

Het begon allemaal al vroeg in de ochtend, we moesten aan de receptie klaarstaan tegen 8u, we zouden ons gaan inschrijven bij AJHackett. Die laatste zijn in heel Nieuw-Zeeland maar bekend voor 1 ding en dat zijn ... *tromgeroffel* ... bungyjumps! In een vlaag van overmoed had ik me ingeschreven voor de hoogste bungyjump van het Zuidelijk halffront en de 2de hoogste in de wereld. 134m boven de grond (meer dan een gebouw van 15 verdiepingen) hangt er een kabel gespannen tussen twee bergen, aan die kabel hangt een karretje dat wat meewiegt met de wind. In dat karretje staat luide rockmuziek te draaien en is een deel van de vloer van glas gemaakt zodat je perfect naar beneden kan staren en de springende mensen de longen uit hun lijf kan zien roepen.

"You're next"

"euh ... ok?!"

Wat bezielt een mens om zoiets te doen, ik begrijp het nog steeds niet. Je harnas wordt gecheckt en je loopt naar een soort springplank, je ogen kijken 134m naar beneden. Op de achtergrond hoor je Rammstein schreeuwen Links 2, 3, 4.

"Look straight ahead"

Je ogen blijven naar beneden staren tot hij met zijn hand aangeeft waar recht vooruit juist is.

"I'll count to 3 and on 3 you jump"

"ok" fluistert een klein stemmetje.

"1 ... 2 ..."

"why me?"

"... 3"

"Hell, waarom ook niet"

In een lichtzinnig moment doe je een sprong in het niets en de volgende 9 seconden val je stijl naar beneden zonder te voelen dat je ergens vast aan hangt. Je bent zodanig onder de indruk dat je niet kan roepen, laat staan denken, je ziet enkel de grond op je afkomen. Het enige wat je kan doen is kijken zonder een woord uit te brengen. ... Dan voel je ineens de rek zijn werk doen, wordt je tientalle meters naar boven getrokken om tenslotte door de zwaartekracht nog maar eens naar beneden getrokken te worden ... een 2de halve sprong. Pas nu komt de bevrijdende schreeuw.

"AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA"

"ik moet iets doen ... ... juist touw"

Je moet aan een touw trekken waardoor je voeten losschieten van het rek en enkel je harnas om je middel nog aan de rek hangt. Je zit in een zithouding in de harnas en wordt de volle 134m weer naar boven gehesen. Je beseft wat je net gedaan hebt en voelt je onoverwinnelijk. Je ziet knalrood, je ogen zijn helemaal opengesperd, je benen tintelen, de adrenaline ruist door je bloed. Onoverwinnelijk!

Ik heb er foto's van, maar geen digitale. Ik heb er ook een dvd van, maar die krijg ik niet op het net. Mensen die bewijs willen zullen dus een afspraak in Juli moeten versieren met mij :-)

Eens terug in de stad was het tijd om iets kleins te eten (de adrenaline zorgde niet echt voor een hongergevoel moet ik zeggen :-p) want er stond nog meer op het programma.

De volgende activiteit bracht ons alweer naar de top van een berg. Ik werd een gigantische rugzak omgedaan, vastgeketend aan mijn begeleider. Dan was het even wachten op de goede wind en dan moest ik van de berg lopen en gewoon blijven lopen tot er geen grond meer onder mijn voeten was. De wind kwam op, we begonnen te lopen recht de berg af, bleven lopen, de wind vond de parachute en hop, de volgende 10 minuten zweefde ik 100-en meters boven de begane grond. Paraglyden heet dat en ik moet zeggen dat het erg leuk was. Niet echt scary, ik was tenslotte net 134m naar beneden gesprongen aan een rek, het was eerder rustgevend en erg mooi. Echt iets waar ik erg van genoeten heb. Een hele leuke belevenis!

Alsof dat allemaal nog niet genoeg was had ik besloten van in de late namiddag ook nog eens iets unieks Nieuw-Zeelands uit te proberen genaamd "Fly by Wire". Het concept is werkelijk te ingewikkeld om uit te leggen, maar je kan de site bekijken en dan heb je direct door waar het over gaat :-) Je moet het ding zelf besturen en ik was de beste van mijn groep (jawel, dat rijtalent bewees weer zijn voordeel). Ik heb een reeks foto's die ik volgende week online ga zetten, kwestie dat je mij eens kan bewonderen in actie :-)

's Avonds dan nog uitgeweest ook (een mens moet al die adrenaline ergens kwijt) om onze tijd in Queenstown mooi af te sluiten. De volgende dag moesten alweer om 6.30 uit bed, maar wie geeft daar nu om als je je voelt alsof je half Nieuw-Zeeland kan rondlopen zonder moe te worden?