Bay of Islands

Kia Ora!

Vandaag na een lang weekend weer een eerste lesdag voor de boeg. Ik heb al een sterk begin gemaakt deze morgen door al 10 minuten te laat te komen. De scholen zijn weer open en het gevolg is dat heel Auckland deze morgen potdicht zat, inclusief mijn bus dus. Het positieve was dat ik dus verre van de enige was die dat voorhad :-) Lang leve het Aucklands openbaar vervoer *AHUM*

Bon, om te beginnen bij het begin. Vorige weekend was ons eerste verlengd weekend; we hadden maandag vrijaf ter ere van de Auckland Anniversary. X aantal jaar geleden was er dus een of andere persoon die het idee kreeg om een stad te beginnen met de naam Auckland op deze plaats en dat is blijkbaar reden genoeg om er een feestdag van te maken en iedereen een dagje vrijaf te geven. Elke grote stad heeft hier zo zijn feestdag. Omdat we dan toch een dagje extra hadden en we dinsdag pas in de namiddag beginnen met de lessen was dat dus de uitgelezen kans om eens ver weg te gaan. De uitverkoren omgeving was Bay of Islands. En jawel, het is daar even mooi als dat het klinkt.

Vrijdag na de lessen onze huurauto gaan afhalen en dan samen met Hannah en Tim ons op de weg gesmeten. Ons door het drukke Aucklands verkeer geworsteld en op weg naar Russell. Ik heb zelf ook een stuk gereden. En langs links rijden en met een automaat, twee nieuwe ervaringen ineens. Ik had thuis ook altijd al graag eens een automaat uitgeprobeerd, maar blijkbaar is een automaat van een Mercedes niet zoals alle andere (so I have been told) of misschien was het gewoon omdat onze auto overbeschermd wordt?! Maar het was wel erg leuk om na een dikke 4 maanden nog eens achter het stuur te missen want ik heb mijn trouwe blauwe vierwieler toch wel al gemist.

Langs prachtige landschappen gereden om dan uiteindelijk in de stad aan te komen die in een ver verleden nog de hoofdstad van Nieuw-Zeeland geweest is. Stad is eigenlijk een groot woord, het is meer een Engelse vestiging die in de afgelopen 50 jaar niet echt veel veranderd is. Het had een gezellige uitstraling en de zonsondergang in de baai was prachtig. Ons maal hadden we op aanraden van de eigenares van ons hostel genuttigd bij de RSA. Dat laatste is een afkorting voor Retired Servicemen Association of dus met andere woorden allemaal veteranen uit de wereldoorlogen. Daar worden lekkere en goedkope (we hebben tenslotte een beperkt budget) maaltijden geserveerd. Die oudjes waren allemaal wel raar aan het kijken naar het hippe, jonge volk en verder was het ook cruciaal dat we een boek tekenden (soort gastboek) anders kregen we geen drank of eten ... Nadat ze ons wel tienduuzend keer (we moeten Freya ook even een plezier doen) gevraagd hadden of we dat onding getekend hadden uiteindelijk toch aan drank en eten geraakt. Nog wat rondgehangen in Russell en dan weer terug naar het hostel met de naam Sheltered Waters Backpackers. Daar hebben we dan nog naar Finding Nemo gekeken, hoewel je perfect weet wat er gaat komen (we hadden hem allemaal al minstens 2 keer gezien) blijft ie toch ontzettend grappig. "ES-CA-PE [eskappie] ... hey that's funny, that looks like the english word for escape"

De volgende dag hebben we ons dan naar de overkant van de baai begeven, meer bepaald Paihia want daar zouden we de komende 3 nachten slapen. Om daar te geraken hadden we gekozen voor een alternatieve route wat eigenlijk betekende dat we over een gravelweg en door een soort van regenwoud zouden gaan rijden. Dat was trouwens erg de moeite. Onderweg ook nog gestopt om wat te gaan zwemmen in de zee. Eens in Paihia aangekomen ons geinstalleerd in de backpackers (The Mousetrap) en ons nog eens aan het strand gaan leggen dat op een kleine 50m van onze backpackers was. Nog wat geplonsd in het water en dan naar een eiland gezwommen dat voor de kust lag. Klein halfuurtje zwemmen om er te geraken. Het eiland zelf was wel mooi en bovendien liep er ook een of andere bijna uitgestorven vogel rond. Geen wonder dat dat beest bijna aan zijn einde is want die liep constant achter ons te piepen. Als wij naar links gingen volgde dat gevogelte, naar rechts volgde die ons ook al en als we er al even in slaagde hem kwijt te geraken zou hij binnen de 5 seconden wel weer ineens al piepend - uiteraard - opduiken voor onze voeten. Achtervolgd worden door een piepende vogel, het is weer is wat anders ...

Zondag was het dan tijd voor een cruise doorheen de Bay of Islands. In principe zouden we ook dolfijnen te zien krijgen, ware het niet dat de dolfijnen daarvan blijkbaar niet op de hoogte gebracht waren. Een prachtige cruise op een katamaran (juist geschreven?) onder een uiterst zonnige hemel. Heel veel leuke dingen gezien, genoten van het zonnetje gepraat met een raar Engels gezin en ook nog met een Canadese die vlakbij ons lag. Met die laatste zijn we dan 's avonds nog iets gaan eten bij een Thai. Weer een leuke avond gehad en weer nieuwe mensen leren kennen.

Maandag dan maar. Een tripje naar Cape Reinga, het meest noordelijke punt van Nieuw-Zeeland. Om er te geraken moet je ook weer over een gravel weg, maar - nog interessanter - je kan er in de buurt ook aan Sandsurfing doen. Concept: je beklimt een duin, legt een bodyboard onder jou (soort surfplank) en dan surf je de de duin af. Geweldig grappig om te doen en heel plezierig ook. De duinen beklimmen onder een gloeiende zon is iets minder lachwekkend, maar eraf komen is eens zo plezierig. Het zand zit dan wel overal, maar op dat moment doet dat er eigenlijk helemaal niet toe :-)

Verder heeft Tim het ook nog gepresteerd van een gigantisch lachwekkend filmpje van mij te maken als ik een duin afsurf en vervolgens met mijn hoofd in het zand terecht kom. Pijnlijk op het moment, maar op film lachwekkend en als de Nederlander in kwestie dan nog "smack that" begint te zingen krijg je wel iets erg komisch. Voorlopig krijg ik nog geen filmpjes op het internet, maar misschien lukt het mij ooit nog wel en anders zal je dat maar eens bij mij thuis moeten komen bekijken :-)

Dinsdag was het dan tijd om terug te rijden. Omdat we een Duitse kamergenoot hadden die dinsdag ook zou terugkeren naar Auckland en wij nog een plaats over hadden in de auto hebben we die ook nog even vriendelijk verzocht met ons mee te komen. En zo waren we dus met 4 op onze terugreis.

Zoals je dus wel merkt was het een pracht van een weekend. Weer wat grenzen verlegt, wat nieuwe mensen leren kennen en onze horizonten nog wat verbreed. Uiteraard bestaan er ook foto's van en als alles volgens plan verloopt (dat plan durft nogal eens wijzigen, maar we hebben goede hoop) dan komen die er deze namiddag aan.