E & E

Kia Ora!

Alweer even geleden dat ik nog tot hier geraakt ben. Eigenlijk ben ik verondersteld van nu te werken, maar ik gun mezelf even een pauze. Ben al 4.5u non-stop aan het werken (buiten die 10 seconden die elke keer verlies als ik een nieuw glas water haal; en jawel das zeker al 5 keer gebeurd, dus das bijna 1 minuut in totaal).

Ze hebben hier zonet beslist een gezamelijke lunch te doen waarvoor dan opslag de helft van de mensen hier aan zijn - extra lange - middagpauze begonnen is door naar de supermarkt te gaan en zichzelf en de anderen te voorzien van voedsel. Vermits ik vandaag maar tot 14u werk, het ondertussen al 13u is en Tim - de arme stakkerd - tot 14u15 op mij wacht om te lunchen heb ik dat dus maar beleefd geweigerd, al heeft mijn maag het daar moeilijk mee.

Verder hebben ze vastgesteld dat ik erg mooi kan schrijven (dankjewel, handtekeningen na de show zoals bepaalde mensen zouden zeggen) en is iedereen ook uitermate geinteresseerd in wat ik hier doe en wat ik denk van hun net vernieuwde brochures en website :-) Ik ben een beetje gepromoveerd tot testpersoon bij uitstek en blijkbaar ook goed in het geven van constructieve kritiek. Aha.

Excelerator is een heel interessante plek om te werken, met heel open, vriendelijke en (erg) praatvaardige mensen. Er hangt een leuke sfeer, maar het is een echt kiwibedrijf. Dat ontspannen sfeertje en het idee dat iedereen wel veel werk heeft, maar er toch ook tijd nodig is om te socialisen van tijd tot tijd (en het werk dus even kan wachten) weerspiegelt perfect de Nieuw-Zeelandse mentaliteit. Maar het is net die mentaliteit dat het aangenaam werken maakt. Iets wat in Europa nu niet direct de meest normale gang van zaken is, maar toch boeken ze hier ook enorme goede resultaten en worden hun programma's steeds populairder. Ook zo kan het dus werken.

Dan nog iets over gisteren. We hebben al enkele dingen van ons "te doen" lijstje kunnen schrappen. Tim is alweer een broek en een paar t-shirts rijker dankzij ondergetekende. 1 t-shirt waar hij bijzonder trots op is en dat ongetwijfeld nog wel is op Flickr gaat terechtkomen :-) Verder maakte ie heel snugger de opmerking dat ik goed ben in geld uitgeven, maar nog beter in het geld uitgeven van een ander (tja, wat kan ik zeggen, het is een gave? :-p) En voor alle serieuze mensen onder mijn lezers, dit is grappig bedoelt en dient dus ABSOLUUT niet serieus genomen te worden (Juan NV dankt u bij voorbaat).

Na dat gewinkel in een haastje naar Bel Air Drive gegaan om ons daar in onze gitzwarte outfit te schieten en ons naar de studentenresidentie te begeven. Daar nog voorzien van zwarte eyeliner en de outfit was helemaal compleet. Er stond nog lippenstift ter onzer beschikking ook, maar na een proef op Tim (ik weet het, je bent mij ontzettend dankbaar dat ik dit ook even wilde vermelden), toch maar besloten dat dat geen goed idee was. Van al dat zijn trouwens ook foto's gemaakt, maar niet door mij. Geen paniek, ik krijg de foto's nog wel, maar dat gaat niet direct voor morgen zijn. Onthou: geduld is een mooie deugd :-)

Het concert zelf dan. De zaal was een oud theater; niet groot wat achteraf bekeken heel erg positief was. Het was binnen ook erg mooi en paste eigenlijk perfect bij de sfeer die je Evanescence zou toeschrijven. Als ik het moet proberen in te schatten denk ik dat we ongeveer een 20-tal meter van het podium stonden en we hadden echt een heel goed uitzicht. Het voorprogramma, Redline nvdr, was euh ... niet echt de aandacht waard om eerlijk te zijn. Een kiwiband dat voor zover ik weet geen internationale faam heeft en dat zal meer dan waarschijnlijk ook zo blijven. Evanescence zelf zat er vanaf de eerste moment plak op. Van het moment dat het doek omhoog ging, ging de zaal uit zijn dak en dat hebben we ook zo volgehouden tot het einde. Alle gekende hits zijn de revue gepasseerd. Enkele voorbeelden om de ongecultiveerde mensen onder jullie bij de les te houden: Call me when you're sober, My Immortal, Going Under. Tim (ik eigenlijk ook) heeft zich half hees staan zingen en we hebben echt een geweldige tijd gehad. Amy blijkt ook gewoon een heel erg sterke stem te hebben en kan de noten zoals je ze hoort op CD ook live op die manier ten gehore brengen. Op zich al geweldig, want das meer als je van ons kan zeggen :-p Ik kan er nog een hele pagina over schrijven, maar vermits ik jullie ogen ook niet meteen wil oververmoeien vat ik het even samen: GE-WEL-DIG concert! Volgende keer dat ze in de buurt zijn (waar ik dan ook mag zijn) weet ik al direct wat te doen :-)

Vanavond is het de beurt aan Snow Patrol en vrijdag ga ik dan is van een brug gaan springen. Kleine opmerking bij dat laatste: niet dat ik zelfmoordneigingen heb ofzo, er hangt wel degelijk een elastiek aan mijn benen :-) Diezelfde dag vertrek ik ook nog op weekend, dus als je morgen niets meer van mij zou horen zal het voor maandag zijn. Groetjes vanuit het zonnige Auckland!