East Cape - Part II

Kia Ora!

We waren dus aangekomen bij zondag. Een dag die gepland was rond het verkennen van de East Cape. We zouden een hele dag met ons SpaceShip op de weg zijn. Rijden doorheen minuscule dorpjes, een vuurtoren bezoeken, genieten van het landschap en jawel, zelfs pootje baden als we een mooi strand zouden tegenkomen. Een pracht van een rit gehad, veel gezien en plezier gehad (met dank aan de autoradio met CD-speler en MP3 aansluiting). Een van de eigenschappen van Tim is dat ie met alles - jawel, ALLES - graag meezingt en ongeveer hetzelfde zangtalent heeft als ik *ahum* ... En als ie dan al niet aan het meezingen is vindt hij wel een liedje dat hij uit zijn hoofd kent. Als je dan nog CD's van Within Temptation erin gaat duwen (ultrahoge stem - kijk & luister hier) dan krijg je dus een gekweel van jewelste van het Nederlands-Belgisch duo. Het goede nieuws: niemand buiten ons kon het horen.

Maandag zouden we onze weg vervolgen doorheen een nationaal park. In Nieuw-Zeeland kan je dus wel door die parken rijden, maar de wegen mogen er niet geasfalteerd worden. Gevolg: 105km op een gravelweg gereden. Op zich is dat al leuk en avontuurlijk (neen, niet gevaarlijk voor de overbezorgde lezers onder ons), het enige probleem is dat het wel lang duurt als je graag wat kilometers had gevreten die dag. Over die 105km hebben we namelijk meer dan 3u gedaan. Maar het was de moeite waard. De uiteindelijke bestemming van die dag was Taupo. Een stad waar ik al eerder was geweest, maar die toch wel de moeite waard blijft. Ook een beetje een adrenalinecentrum daar; er is daar een bungysprong te doen en nog een hele resem aan andere luchtactiviteiten. Een daarvan is skydiven. Op Tims initiatief hebben we ons rond 12u ingeschreven om om 16u20 ook eens een sprong te gaan wagen. Het is een van de laatste dingen die Tim en ik absoluut nog wouden doen en nu hij hier nog is vonden we dat we het dan maar beter samen konden doen :-p De jongen had een beetje steun nodig. Ik ben na mijn South Island trip al heel wat moeilijker aan het schrikken te krijgen, maar hij heeft nog niet echt van die extremiteiten gedaan en dan is alle hulp welkom (jaja Tim, ik weet het, je bent mij grenzeloos dankbaar daarvoor).

Concreet komt het er dus op neer dat je in een jumpsuit gestoken wordt (dat uiteraard ontzettend comfortabel zit en er geweldig prachtig uitziet), je een bril en een hoedje krijgt, dan nog wat gespen hier en ginder in de vorm van een harnas et voila, klaar om te springen ... Vol goede moed wordt je richting vliegtuig geduwd door je begeleider (het zijn allemaal tandem sprongs daar je zelf niet kan instaan voor die parachute enal). Het vliegtuigje vertrekt en na een 25-tal minuutjes zit je boven de wolken en op 4km hoogte. De deur van het vliegtuigje gaat open en dan beginnen de mensen 2 per twee naar buiten te springen. Ik had de leider van de bende als begeleider met als gevolg dat ik dus de laatste was die moest springen. Het gegeven is simpel. Je gaat op de rand van het vliegtuig zitten met je benen buiten, lacht naar de camera die nog even een foto neemt, je krijgt een duw en daar val je dan ... tegen 200 km/u, 45 seconden lang recht naar beneden. Door de wolken, recht op het land afstevenende. Dan gaat de parachute open, krijg je zelf even de touwtjes in handen en mag je dat ding nog besturen ook. Na 4 tot 5 minuten zweven sta je dan weer met een adrenalinerush van hier tot ginder op de grond. Ongeloofelijk, prachtig en zeker voor herhaling vatbaar :-) Maar daarvoor zal ik dan eerst wel eens een sponsoringsactie op touw zetten ofzo :-p

Het leuke voor het nageslacht is dat heel de sprong op DVD staat. Mijn begeleider had een camera aan zijn hand en daar heeft ie heel de affaire eens even mee vastgelegd. Alweer iets om te bekijken dus :-)

Eens we dan aan het betalen waren (het motto was pay when you survive - dankjewel, heel bemoedigend) vroegen ze ons of we al iets te doen hadden 's avonds en dat was dus niet het geval. Kregen we daar opslag een kaart onder onze neus en een hele explicatie over waar we "The Hot Stream" konden vinden. Alle viezerikjes onder jullie steek die dromen al maar weg het ging namelijk over een plaats in de rivier waar een thermisch opgewarmd stroompje liep en daar komen dus veel mensen relaxen en wat in het water plonsen midden in de "wilde" natuur. En zo ook hebben ze daar een Nederlander en een Belg te gast gehad. Uitgedost in zwembroek en handdoek, klaar om dat warme water in combinatie met de adrenaline zijn werk te laten doen en ons volledig te ontspannen. Dat is trouwens ook aardig gelukt. Als we er na een uurtje genoeg van hadden (we wouden nog wat verder rijden ook) hebben we ons weer op de weg gesmeten met onze appelsien.

Na dat evenement nog een klein beetje verder gereden om dan weer aan het koken te slagen en ons voor onze DVD-speler te nestelen alvorens weer te gaan vertoeven in dromenland.

Dinsdag dan moesten we weer terug naar Auckland, maar alvorens daar naartoe te gaan hadden we besloten van een tussenstop te maken in Rotorua. Daar hebben we onze auto volledig regelementair (1 boete was genoeg) aan de kant gesmeten en ons in het gras genesteld om daar even ons ontbijt te nuttigen onder de stralende zon. Vervolgens ons weer in onze zwembroek geschoten want er stond nog een bezoekje aan "The Polonysian Spa" op het programma. Dit is een van 's werelds top 10 thermische baden en voor een kleine 8 euro kan je daar dus ook gaan van genieten. Zwembaden met temperaturen gaande van 38 tot 42 in de buitenlucht, onder een stralende zon, vlak aan een meer en met een geweldig uitzicht ... Relaxen was het motto en dat hebben we dan ook gedaan! Het water daar wordt opgepompt uit een of andere natuurlijke bron en bevat een of ander element dat geweldig goed is tegen artritis. Onze jonge lichamen hebben dus al een preventieve behandeling gehad :-) Met pijn in het hart ons uit het water gehaald en ons weer in onze UFO geinstalleerd om de laatste kilometers te gaan vreten.

In totaal hebben we gedurende het hele weekend zo'n 1.300 km' afgelegd dus dat kan al tellen! Eerlijkheidshalve wel even vermelden dat Tim alles bij elkaar ook wel een klein kilometertje gereden heeft. Zijn eerste rijles gehad en dan enkele parkeerplaatsen "onveilig" gemaakt :-) Best grappig en Tim, als je het tot het einde van dit postje al uitgehouden hebt: je bent er best goed in, je moet alleen nog wat aan je remtechniek werken :-p

Voor zover de bijdrage van vandaag. Houdoe (slechte manieren van de NL'ers) en tot binnenkort!